Չկա մարդ, որ ննջեցյալներ չունենա: Եվ Տիրոջ այս խոստումը, թե ննջեցյալները գերեզմաններում լսում են Աստծո Որդու ձայնը, և որ ամենքն էլ պիտի հարություն առնեն, սակայն նրանց բարիք գործած մասը` կյանքի հարության համար, իսկ նրանք, որ չար գործեր են արել` դատապարտվելու հարության համար: Կամ արդյո՞ք մասնակի հարություններ չեն այն բոլոր բժշկությունները, որ Տերը գործեց, երբ ի ծնե կույրն սկսում է տեսնել, անդամալույծը ոտքի ելնելով իր պատգարակն ինքն է տանում տուն, խուլուհամրը խոսում և լսում է:

Այս վկայությունը, որը ես լսել եմ դեռ կոմունիստական անաստվածության տարիներին հավատի կայծը սրտում ջերմ պահած մի բարեպաշտ տատիկից, կարծում եմ, օգտակար կլինի Աստծո գոյությանն ու Նրա Խոսքի` Ավետարանի զորությանը դեռևս կասկածող այժմյան հայորդիների համար:

Մեծ ցավով տեղեկացա, որ մեր եկեղեցու ղեկավարությանը «խորհուրդներով» «ուղղորդելու-ղեկավարելու» է կամ թե արդեն «ուղղորդում» է ամերիկյան մի գործակալություն: Բայց ինչո՞ւ: Մի՞թե մեր սուրբ հայրերը երբևէ խորհուրդ տվել են կասկածելի օտարից խորհուրդ հարցնել, եթե ոչ միայն իրենցից` հայրերից և հավերժ կենդանի Աստծուց` Քրիստոսից, աշխարհն է հոգևոր խորհուրդ հարցնում և ո՛չ հակառակը:

Մարդը սկսվում է ընտանիքից և հարատևում իր ազգի շարունակականությամբ, ազգը սկսվում է ընտանիքից և շարունակվում իր գենն ու արժեքները կրող ամեն մի մարդու ծնունդով: ԱՄՆ պետդեպարտամենտը իր 2008-2010 թթ. զեկույցում դատապարտել, քարկոծել ու զրպարտել է «Մեկ ազգ» դաշինքի գործունեությունը, իբր այն հակասում է Սահմանադրությանը:

Եթե ընտանիքիդ մեջ վեճ ու կռիվ է սկսվել, դա փորձությունների սկիզբն է, պետք է իմաստնաբար դիմակայել, այլապես կրակը, որ բորբոքվել է, հետո անհնար կլինի մարել, և բաժանությունն ու օջախիդ քայքայումը անխուսափելի իրողության կվերածվեն։

Տարօրինակ վերնագիր է, այնպես չէ՞, քանի որ մանուկներն ամենաանմեղ ու խոցելի արարածներն են աշխարհում, և ամենաշատ զոհերն ու սպանությունները լինում են հենց մանուկների շրջանում։

Մարդկանց մեծամասնության համար շատ դժվար է խոսել կամ մտածել մահվան մասին: Դրա պատճառներից առաջնայինը հոգեբանականն է կամ մշակութայինը:

Հոգին ձգտում է, որ մենք ներշնչվենք բարձրակարգ հակումներով, ոչ թե ստորաքարշ կրքերով, այլ ամենավեհ, ազնիվ հոգևոր բաղձանքներով: Բոլոր սրբերը հոգով էին ապրում, մարմինը ենթարկելով հոգուն, նրանք հոգևոր մարդիկ էին, ոչ թե շնչավոր, ինչպես մարդկանցից շատերը:

Որ մարդու ոսկորները նախասահմանական խորհուրդ ունեն, կարելի է տեսնել մի շարք բաներից, առաջին, որ Աստված, երբ անիծեց Ադամին, թե հող էիր, մեղք գործելուդ պատճառով հողին վերադարձիր, սակայն մարդու մարմնի հող դառնալուց հետո ոսկորները պահպանեց:

Մուհամեդը քայլում էր Երուսաղեմով ու ոչ ոք նրան ուշադրություն չէր դարձնում: Մարգարեին թվում էր, որ բոլորն իրեն են նայում ու եթե ինքը թույլ տա՝ պատրաստ են գետնատարած փռվել իր առաջ ու սպասել իր մի բառին, մի շարժումին, մի հայացքին: